Św. Góra Grabarka uznawana jest za najważniejsze miejsce kultu religii prawosławnej w Polsce. Na Grabarce założono monaster żeński Świętych Marty i Marii oraz trzy cerkwie. Św. Góra słynie przede wszystkim z niezliczonych krzyży wotywnych, przyniesionych tu przez wiernych, które otaczają cerkiew na szczycie wzgórza. Widok tysiąca drewnianych czy metalowych krzyży w różnorodnych rozmiarach robi duże wrażenie, nie tylko na wyznawcach prawosławia. Legenda mówi, że mieszkaniec pobliskich Siemiatycz doznał objawienia na początku XVIII wieku, kiedy w mieście zapanowała epidemia cholery. Według objawienia, ci którzy, zanieśliby krzyż na wzgórze, mieli ocaleć. Usłyszawszy o objawieniu, lokalny ksiądz zaprowadził część ludności na wzgórze, aby tam przeczekać epidemię. Na miejscu był strumyk, który dostarczał im wodę. Według podań, wszyscy, którzy zostali na górze i pili wodę ze strumyka przeżyli epidemię. Dziś woda ze strumienia uważana jest za świętą. W podzięce uratowana ludność postawiła na wzgórzu drewnianą kaplicę.
